<p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">十首經(jīng)典寒露詩詞(完整賞析版)</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">原創(chuàng)</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">菩提樹下那朵蓮</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">1.元稹《詠廿四氣詩·寒露九月節(jié)》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">寒露驚秋晚,朝看菊漸黃。 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 千家風(fēng)掃葉,萬里雁隨陽。 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">化蛤悲群鳥,收田畏早霜。 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">因知松柏志,冬夏色蒼蒼。 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">譯文:寒露來臨,驚覺秋日已深,清晨看見菊花漸漸變黃。 秋風(fēng)吹過千家萬戶,掃落樹葉,萬里長空,大雁隨著溫暖的陽光南飛。 古人以為雀鳥潛入大海變成蛤蜊,悲嘆群鳥的消失,農(nóng)人忙著收割田地,卻擔(dān)憂早霜的降臨。 由此可知松柏的志節(jié),無論冬夏,始終保持著蒼翠的本色。 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">賞析:這首詩生動描繪了寒露時節(jié)的自然景象和民俗活動。元稹以"菊漸黃"、"雁隨陽"點(diǎn)出寒露的物候特征,同時融入"化蛤"的想象,展現(xiàn)古人對自然現(xiàn)象的獨(dú)特理解。最后以松柏的蒼翠象征堅韌不拔的品格,賦予詩歌深刻的哲理意味。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">2.白居易《池上》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">裊裊涼風(fēng)動,凄凄寒露零。 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">蘭衰花始白,荷破葉猶青。 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">獨(dú)立棲沙鶴,雙飛照水螢。 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">若為寥落境,仍值酒初醒。 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">譯文:微涼的秋風(fēng)輕輕吹動,寒冷的露水凄然滴落。 蘭花凋零,花瓣開始泛白,荷葉殘破,卻仍帶著幾分青綠。 一只白鶴獨(dú)自棲息在沙灘上,兩只螢火蟲在水面上雙雙飛舞。 面對這寂寥的秋景,恰似酒意初醒時的朦朧心境。 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">賞析:白居易以細(xì)膩的筆觸描繪了寒露時節(jié)的池上景色。詩中"涼風(fēng)"、"寒露"、"衰蘭"、"破荷"等意象,營造出蕭瑟凄涼的氛圍,而"獨(dú)立棲沙鶴"與"雙飛照水螢"的對比,更反襯出詩人內(nèi)心的孤寂。結(jié)尾"酒初醒"的聯(lián)想,巧妙地將外在景致與內(nèi)心感受融為一體。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">3.戴察《月夜梧桐葉上見寒露》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">蕭疏桐葉上,月白露初團(tuán)。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 滴瀝清光滿,熒煌素彩寒。 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">風(fēng)搖愁玉墜,枝動惜珠干。 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">氣冷疑秋晚,聲微覺夜闌。 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 凝空流欲遍,潤物凈宜看。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 莫厭窺臨倦,將晞聚更難。 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">譯文:稀疏的梧桐葉上,皎潔的月光下,露水初凝成團(tuán)。 滴滴露珠泛著清光,閃爍的素彩帶著寒意。 風(fēng)吹樹枝搖動,愁露珠如美玉般墜落,枝葉晃動,又惜露珠干涸。 寒氣逼人,疑是秋日已深,萬籟俱寂,方覺夜色將盡。 凝望夜空,露氣似乎要籠罩一切,滋潤萬物,澄凈宜人。 不要厭倦久久凝視的疲倦,因為待天亮露水干涸,再想聚集就更難了。 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">賞析:戴察的這首詩對寒露的描繪極為細(xì)膩傳神。詩人通過"月白露初團(tuán)"、"滴瀝清光滿"等句,將月夜寒露的清冷光感表現(xiàn)得淋漓盡致。后文更以"愁玉墜"、"惜珠干"的擬人手法,賦予寒露靈動的生命感。全詩意境幽遠(yuǎn),既是對自然景物的精準(zhǔn)捕捉,也是對人生聚散的深沉感慨。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">4.王昌齡《齋心》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">女蘿覆石壁,溪水幽朦朧。 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 紫葛蔓黃花,娟娟寒露中。 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">朝飲花上露,夜臥松下風(fēng)。 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">云英化為水,光采與我同。 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">日月蕩精魄,寥寥天宇空。 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">譯文:女蘿覆蓋著石壁,溪水幽深朦朧。 紫葛纏繞著黃花,在寒露中顯得分外娟秀。 早晨飲用花上的露水,夜晚臥在松樹下感受清風(fēng)。 云母化作流水,其光采與我相融。 日月洗滌著我的靈魂,天地間一片空明遼闊。 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">賞析: 王昌齡的這首詩展現(xiàn)了寒露時節(jié)的山居修道生活。詩中"紫葛蔓黃花,娟娟寒露中"的描繪,為清冷的寒露時節(jié)增添了一抹亮色。"朝飲花上露,夜臥松下風(fēng)"更是展現(xiàn)了詩人超然物外、與自然合一的精神境界。全詩充滿道教修仙的意境,體現(xiàn)了王昌齡詩歌中特有的空靈與超脫。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">5.李郢《早發(fā)》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">野店星河在,行人道路長。 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 孤燈憐宿處,斜月厭新裝。 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">草色多寒露,蟲聲似故鄉(xiāng)。 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">清秋無限恨,殘菊過重陽。 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">譯文:荒野客棧外星河依舊,行旅之人前路漫長。 孤燈憐惜我投宿之處,斜月厭看我旅途的新裝。 草色上布滿寒露,蟲鳴聲好似故鄉(xiāng)。 清秋時節(jié)無限愁緒,殘菊將伴我度過重陽。 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">賞析:李郢的這首詩以寒露為背景,抒發(fā)了旅途中的鄉(xiāng)愁。詩中"草色多寒露,蟲聲似故鄉(xiāng)"一句,巧妙地將眼前的寒露景象與思鄉(xiāng)之情聯(lián)系起來,清冷的露水與凄切的蟲聲共同營造出濃郁的懷鄉(xiāng)氛圍。尾聯(lián)"清秋無限恨,殘菊過重陽"更將這種愁緒延伸到即將到來的重陽節(jié),倍增身世飄零之感。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">6.錢起《晚次宿預(yù)館》 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">鄉(xiāng)心不可問,秋氣又相逢。 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">飄泊方千里,離悲復(fù)幾重。 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 回云隨去雁,寒露滴鳴蛩。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 延頸遙天末,如聞故國鐘。 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">譯文:思鄉(xiāng)之情不堪詢問,蕭瑟的秋氣再度相逢。 漂泊已有千里之遙,離別的悲愁又添幾重。 回旋的云彩追隨南飛的大雁,寒露滴落在鳴叫的蟋蟀身上。 伸長脖頸遙望天邊,仿佛聽到了故鄉(xiāng)的鐘聲。 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">賞析:錢起的這首詩寫于旅途館驛之中,表達(dá)了寒露時節(jié)的思鄉(xiāng)之情。詩中"回云隨去雁,寒露滴鳴蛩"一聯(lián),通過云、雁、露、蛩等意象,勾勒出寒露時節(jié)典型的秋夜景象。而"延頸遙天末,如聞故國鐘"則生動表現(xiàn)了游子思鄉(xiāng)的殷切與癡情,虛實相生,感人至深。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">7.韓翃《魯中送魯使君歸鄭州》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 城中金絡(luò)騎,出餞沈東陽。 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 九月寒露白,六關(guān)秋草黃。 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 齊謳聽處妙,魯酒把來香。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 醉后著鞭去,梅山道路長。 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">譯文:城中騎著裝飾華貴的馬匹,出城為使者餞行。 九月寒露潔白如玉,各處關(guān)隘秋草枯黃。 聆聽齊地的歌聲分外美妙,品嘗魯?shù)氐拿谰聘裢獯枷恪? 醉后揮鞭策馬而去,前往梅山的道路漫長。 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">賞析:韓翃的這首送別詩以寒露為背景,"九月寒露白,六關(guān)秋草黃"點(diǎn)明了送別的時節(jié)和環(huán)境。潔白的寒露與枯黃的秋草形成鮮明對比,既渲染了離別氛圍,又暗示了旅途的艱辛。后文雖寫?zhàn)T別的歡宴,但結(jié)尾"梅山道路長"仍回歸到對友人前路的關(guān)切,情感真摯動人。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">8.劉滄《秋日望西陽》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">古木蒼苔墜幾層,行人一望旅情增。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 太行山下黃河水,銅雀臺西武帝陵。 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 風(fēng)入蒹葭秋色動,雨余楊柳暮煙凝。 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 野花似泣紅妝淚,寒露滿枝枝不勝。 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">譯文:古樹上的蒼苔層層剝落,行人遙望更增旅愁。 太行山下的黃河水,銅雀臺西的武帝陵。 秋風(fēng)吹入蘆葦叢中秋色浮動,雨后的楊柳暮煙凝聚。 野花如美人泣淚,寒露掛滿枝頭,枝條不堪重負(fù)。 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">賞析:劉滄的這首詩以寒露為背景,抒發(fā)了懷古傷今之情。詩中"野花似泣紅妝淚,寒露滿枝枝不勝"一句,將帶露的野花比作泣淚的紅妝,形象新穎,意境凄美。寒露在這里不僅是自然景象,更被賦予了濃厚的情感色彩,成為歷史滄桑與個人感慨的載體。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">9.王安石《八月十九日試院夢沖卿》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">空庭得秋長漫漫,寒露入暮愁衣單。 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 喧喧人語已成市,白日未到扶桑間。 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 永懷所好卻成夢,玉色彷佛開心顏。 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">逆知后應(yīng)不復(fù)隔,談笑明月相與閑。 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">譯文:空寂的庭院秋日漫長,寒露降臨,暮色中愁衣單身寒。 嘈雜的人語聲如同集市,可太陽還未從東方升起。 常懷念所愛之人卻只能在夢中相見,夢中仿佛見到她愉悅的容顏。 預(yù)料今后我們不應(yīng)再阻隔,將在明月下談笑共享閑適。 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">賞析:王安石的這首詩寫于試院之中,借寒露抒發(fā)了對友人的思念。詩中"空庭得秋長漫漫,寒露入暮愁衣單"兩句,通過空庭、漫漫秋日、寒露等意象,營造出孤寂清冷的氛圍,奠定了全詩的感情基調(diào)。后文寫夢中與友人相聚的歡樂,與現(xiàn)實形成鮮明對比,更凸顯了思念之深。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 10. 柳永《玉蝴蝶·望處雨收云斷》</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">望處雨收云斷,憑闌悄悄,目送秋光。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 晚景蕭疏,堪動宋玉悲涼。 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">水風(fēng)輕、蘋花漸老,月露冷、梧葉飄黃。 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">遣情傷。故人何在,煙水茫茫。 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">難忘,文期酒會,幾孤風(fēng)月,屢變星霜。 海闊山遙,未知何處是瀟湘。 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">念雙燕、難憑遠(yuǎn)信,指暮天、空識歸航。 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">黯相望。斷鴻聲里,立盡斜陽。 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">譯文:遙望處雨停云散,憑欄默然,目送秋光消逝。 傍晚景色蕭瑟稀疏,足以引發(fā)如宋玉般的悲秋情懷。 水風(fēng)輕拂,蘋花漸漸老去,月下寒露冷,梧桐葉飄落枯黃。 排遣情傷。故人何在?唯見煙水茫茫。 難以忘懷,昔日詩文唱和、飲酒歡會,多少次辜負(fù)了清風(fēng)明月,屢經(jīng)歷歲月變遷。 海闊山遙,不知何處是故人所在的瀟湘。 想著雙飛的燕子,難以寄托遠(yuǎn)信,遙指黃昏天空,空自辨認(rèn)歸舟。 黯然相望。在孤雁哀鳴聲中,佇立直到斜陽落盡。 </span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 賞析:柳永的這首詞雖未直接提及寒露,但"月露冷、梧葉飄黃"等句生動表現(xiàn)了寒露時節(jié)的特色。詞人將秋日景色與懷人之情巧妙融合,通過"蘋花漸老"、"梧葉飄黃"等寒露意象,烘托出對故人的深切思念。全詞意境開闊,情感深沉,展現(xiàn)了柳永婉約詞風(fēng)的藝術(shù)魅力。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 通過這些寒露詩詞的賞析,我們可以發(fā)現(xiàn)一些共同的特點(diǎn)和藝術(shù)價值:</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">1. 意象的典型性:寒露詩詞中常見菊花、大雁、梧桐、月光、秋草等典型意象,這些意象共同構(gòu)筑了寒露時節(jié)特有的凄清、蕭瑟而又不失雅致的意境。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">2. 情感的多樣性:詩人們或借寒露抒寫思鄉(xiāng)懷人之情,或表達(dá)人生易老的感慨,或展現(xiàn)超然物外的胸襟,豐富的情感內(nèi)涵使寒露詩詞具有永恒的藝術(shù)魅力。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">3. 時空的感知:寒露作為秋冬轉(zhuǎn)換的節(jié)氣,常引發(fā)詩人對時間流逝的敏銳感知和對空間阻隔的深切體驗,這在寒露詩詞中表現(xiàn)得尤為突出。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;">4. 藝術(shù)的精致性:詩人們對寒露的描繪往往極為精細(xì)傳神,如"月白露初團(tuán)"、"娟娟寒露中"等,展現(xiàn)了古人觀察自然的細(xì)膩和藝術(shù)表現(xiàn)的精妙。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 這些寒露詩詞不僅讓我們領(lǐng)略到古人在這個時節(jié)的情感世界,也為我們提供了一種審美地看待自然和生活的方式。在這個寒露時節(jié),不妨讀一讀這些詩詞,感受那份穿越千年的秋意與詩心。</span></p><p class="ql-block"><span style="font-size:22px;"> 寒露時節(jié),涼風(fēng)習(xí)習(xí),萬物蕭瑟,但也不乏菊黃楓紅的亮色。希望這些詩詞能像一盞暖茶,為您帶來幾分溫暖與雅致。</span></p>