<p class="ql-block">黃鶴樓賦</p><p class="ql-block">沈光明</p><p class="ql-block">小記:黃鶴樓,中華第一名樓也,處兩江交匯、九省通衢之武漢,西接巫峽,南及瀟湘,北望京畿,東控吳越。登樓者不計(jì)其數(shù),賦詩者汗牛充棟;崔顥賦詩,氣象開闊,李白見之,略顯謙虛。后繼者,多望而卻步。即或放膽炫技,也是羞羞答答。今有友人,鼓搗于我:即便狗尾,續(xù)貂何恥?只得一試,貽笑方家。</p><p class="ql-block">和曾長琨先生《再登黃鶴樓》:</p><p class="ql-block">不愧中華第一樓,與江相伴競風(fēng)流。</p><p class="ql-block">爭榮還有晴川閣,并秀豈無鸚鵡洲。</p><p class="ql-block">悵望瀟湘收楚雨,徘徊巫峽下吳丘。</p><p class="ql-block">先賢潑墨題詩在,驚艷千年意更悠。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">附原玉:乙巳秋受約再登黃鶴樓</p><p class="ql-block">曾長琨</p><p class="ql-block">荊楚風(fēng)光黃鶴樓,山環(huán)水繞大江流。</p><p class="ql-block">晴川疊閣晴川岸,鸚鵡飛虹鸚鵡洲。</p><p class="ql-block">霧鎖五湖香漫野,濤奔三峽氣吞丘。</p><p class="ql-block">興衰千古憑誰問,玉笛新吹情更悠。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">再和曾長琨老師《登黃鶴樓》</p><p class="ql-block">黃鶴何曾棲此樓,卻攜騷客競風(fēng)流。</p><p class="ql-block">引江蘸墨題青史,得楚生香寄綠洲。</p><p class="ql-block">水去花隨春入海,人來歲往老歸丘。</p><p class="ql-block">世間物值詩無價(jià),可與山河久共悠。</p><p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">三和曾長琨老師《登黃鶴樓》</p><p class="ql-block">重九再登黃鶴樓,又看江水向東流。</p><p class="ql-block">夕陽欲接蛾眉月,積翠爭趨玉樹洲。</p><p class="ql-block">一路云濤浮碧海,誰家詩筆入丹丘。</p><p class="ql-block">青山漸老風(fēng)華去,唯有浪花自樂悠。</p>