成人小说图片视频|一区二区亚洲视频|欧美成人18刺激毛片|欧美黄色一级视频视频|99少妇无码在线|手机在线黄色A级小电影|亚洲一二三区午夜电影在线观看|欧美一区二区三区巨大|国产三级无码高清|图片区综合校园中文字幕

詩說平仄通用字

溫誠榮

<p class="ql-block"> 詩說平仄通用字</p><p class="ql-block"> 溫誠榮</p><p class="ql-block">寫格律詩一定要講平仄,平聲和仄聲是詩詞格律的最重要因素,是格律詩詞的特征,沒有平仄格律就不是格律詩詞。平仄聲的規(guī)律變化賦予詩詞聯(lián)曲賦等格律文學(xué)以獨(dú)特的音韻美。歷代文人為吟安一個(gè)字,常常絞盡腦汁而捻斷數(shù)根須,才在數(shù)千年的歲月里,創(chuàng)作了大量精美而符合格律的詩句。我們常為平仄字詞的選用推敲而苦惱。但是有極少部分的字可以不講平仄,隨處可用。為我們寫格律詩提供了極大的方便。王力也佐證了部分字為平仄互通字,下面我選“看”“過”“望”“忘”“聽”“醒”“探”等幾個(gè)常用字,根據(jù)歷代詩家在詩詞中的使用來說明其通用性。</p> <p class="ql-block">一、看</p><p class="ql-block">看是最常用的動(dòng)詞,通過眼睛觀望、視察人和物,在詩詞寫作方面使用頻律極高,可以不拘位置選用而不講平仄韻律。下面選用前人詩句為證。</p><p class="ql-block">平聲</p><p class="ql-block">唐·杜甫 《九日藍(lán)田崔氏莊》</p><p class="ql-block">老去悲秋強(qiáng)自寬,興來今日盡君歡。</p><p class="ql-block">羞將短發(fā)還吹帽,笑倩旁人為正冠。</p><p class="ql-block">藍(lán)水遠(yuǎn)從千澗落,玉山高并兩峰寒。</p><p class="ql-block">明年此會(huì)知誰健,醉把茱萸仔細(xì)看。</p><p class="ql-block">最后一句仔細(xì)看,其看字為韻,必須讀平聲,為寒韻。</p><p class="ql-block">杜甫《聞官軍收河南河北》</p><p class="ql-block">劍外忽傳收薊北,初聞涕淚滿衣裳。</p><p class="ql-block">卻看妻子愁何在,漫卷詩書喜欲狂。</p><p class="ql-block">第三句卻看為平聲,仄平平仄平平仄,如看讀仄聲就違律。</p><p class="ql-block">蘇東坡《望廬山瀑布》:</p><p class="ql-block">橫看成嶺側(cè)成峰,遠(yuǎn)近高低各不同。</p><p class="ql-block">不識(shí)廬山真面目,只緣身在此山中。</p><p class="ql-block">第一句平平平仄仄平平,如看改仄聲就失律。</p><p class="ql-block">南宋·陸游 《病起》</p><p class="ql-block">志士凄涼閑處老,名花零落雨中看。</p><p class="ql-block">后句為韻句,故看為平聲。</p><p class="ql-block">唐·李商隱《無題》</p><p class="ql-block">蓬山此去無多路,青鳥殷勤為探看。</p><p class="ql-block">后句看為韻字句,為平聲。</p><p class="ql-block">仄聲</p><p class="ql-block">毛澤東《長沙》</p><p class="ql-block">看萬山紅遍,層林盡染。</p><p class="ql-block">毛澤東《送瘟神》</p><p class="ql-block">坐地日行八萬里,巡天遙看一千河。</p><p class="ql-block">后句平平平仄仄平平,如看讀平則失律。</p><p class="ql-block">韋莊《題姑蘇凌處士莊》</p><p class="ql-block">載酒客尋吳苑寺,倚樓僧看洞庭山。 </p><p class="ql-block">南宋·辛棄疾 《鷓鴣天 其六》</p><p class="ql-block">人情輾轉(zhuǎn)閑中看,客路崎嶇倦后知。</p><p class="ql-block">閑中看的看如讀平,則為三平調(diào)。</p><p class="ql-block">張?jiān)伞顿R新郎·寄李伯寄丞相》</p><p class="ql-block">喚取謫仙平章看,過苕溪,尚許垂綸否?</p><p class="ql-block">詞譜為中仄中平平中仄句</p><p class="ql-block">仄中平讀,中仄平平仄韻</p><p class="ql-block">故看字是仄聲。</p> <p class="ql-block">二、望</p><p class="ql-block">望作動(dòng)詞,向遠(yuǎn)處看,如遙望。又作拜訪,探望?;蜃髌谂?,如希望,厚望。還可作名詞用,表名聲、品格、聲譽(yù),如德高望重。</p><p class="ql-block">在詩詞中也可不講平仄而通用。但作平聲時(shí)多見句未。</p><p class="ql-block">平聲</p><p class="ql-block">唐·杜甫 《有感五首 其二》</p><p class="ql-block">諸侯春不貢,使者日相望。</p><p class="ql-block">慎勿吞青海,無勞問越裳。</p><p class="ql-block">第二句為韻句,故望為平聲。</p><p class="ql-block">清·袁枚《寄樹齋雨林》</p><p class="ql-block">擁髻吳兒舞,題襟楚客狂。</p><p class="ql-block">才當(dāng)歡笑處,已是別離場。</p><p class="ql-block">扈蹕程應(yīng)緩,懷人夢可忙。</p><p class="ql-block">知君射飛鳥,不忍向南望。</p><p class="ql-block">最后句望為壓韻字,故讀平聲。</p><p class="ql-block">宋·刁約 《過漁浦作》</p><p class="ql-block">一水相望越與杭,渡頭人物見微茫。</p><p class="ql-block"> 翩翩商楫來谿口,隱隱耕犁入富陽。</p><p class="ql-block">第一句仄仄平平仄仄平,望平聲,如仄聲,則犯孤平。且違律。</p><p class="ql-block">宋·胡宿《塞上》</p><p class="ql-block">漢家神箭定天山,煙火相望萬里間。 </p><p class="ql-block">契利請(qǐng)盟金匕酒,將軍歸臥玉門關(guān)。</p><p class="ql-block">第二句望為平,如讀仄聲,則犯孤平且違律。</p><p class="ql-block">明·柳根 《不記題 其一》</p><p class="ql-block">東坡謫宦依桄葉,猶幸瓊雷隔海望。?</p><p class="ql-block">今日圣恩何以報(bào),白鷗玄鶴總龍光。?</p><p class="ql-block">第二句韻句,故望讀平聲。</p><p class="ql-block">仄聲</p><p class="ql-block">毛澤東《沁園春·雪》</p><p class="ql-block">望長城內(nèi)外,惟余莽莽。大河上下,頓失滔滔。</p><p class="ql-block">望為引領(lǐng)字,讀仄聲。</p><p class="ql-block">王勃《樾府之任蜀州》</p><p class="ql-block">城闕輔三秦,風(fēng)塵望五津。</p><p class="ql-block">與君離別意,同是宦游人。</p><p class="ql-block">第二平平仄仄平,如讀平則失律。</p><p class="ql-block">白居易《春江》</p><p class="ql-block">炎涼昏曉苦推遷,不覺忠州已二年。</p><p class="ql-block">閉閣只聽朝暮鼓,上樓空望往來船。</p><p class="ql-block">尾聯(lián) 仄平平仄仄平平。</p><p class="ql-block">北宋·歐陽修 《新春有感寄常夷甫》</p><p class="ql-block">矧亦有吾廬,東西正相望。</p><p class="ql-block">不須駕柴車,自可策蔾杖。</p><p class="ql-block">第二句仄聲韻,故讀仄聲。</p><p class="ql-block">北宋·王安石《登飛來峰》</p><p class="ql-block">飛來山上千尋塔,聞?wù)f雞鳴見日升。</p><p class="ql-block">不畏浮云遮望眼,自緣身在最高層。</p><p class="ql-block">第三句仄仄平平平仄仄,望為仄。</p><p class="ql-block">清·阮元 《將由溫州至臺(tái)州過雁蕩山前一日宿扶容村》</p><p class="ql-block">晚程猶未歇,茲山已入望。</p><p class="ql-block">情隨嵐氣清,心與飛云壯。</p><p class="ql-block">望與壯為仄聲韻。</p> <p class="ql-block">三、過</p><p class="ql-block">過字含義較廣,作動(dòng)詞時(shí)為度,作經(jīng)過。去世如過世。超出如膽識(shí)過人。形容詞如過火,副詞作太過,如過度。作名詞時(shí)為錯(cuò)誤,如過失。</p><p class="ql-block">平聲</p><p class="ql-block">唐·李商隱《曲江》</p><p class="ql-block">望斷平時(shí)翠輦過,空聞子夜鬼悲歌。</p><p class="ql-block">金輿不返傾城色,玉殿猶分下苑波。</p><p class="ql-block">死憶華亭聞唳鶴,老憂王室泣銅駝。</p><p class="ql-block">天荒地變心雖折,若比傷春意未多。</p><p class="ql-block">詩中過,是平聲,押五歌韻。望斷平時(shí)翠輦過,中仄平平仄仄平。過,作為過去的意思,</p><p class="ql-block">唐代戴叔倫《聽韓使君美人歌》</p><p class="ql-block">仙人此夜忽凌波,更唱瑤臺(tái)一遍歌。</p><p class="ql-block">嫁與將軍天上住,人間可得再相過。</p><p class="ql-block">女子嫁給將軍后如居天上,人世間是否還能再次相見?</p><p class="ql-block">李商隱《聞歌》</p><p class="ql-block">斂笑凝眸意欲歌,高云不動(dòng)碧嵯峨。</p><p class="ql-block">銅臺(tái)罷望歸何處,玉輦忘還事幾多。</p><p class="ql-block">青冢路邊南雁盡,細(xì)腰宮里北人過。</p><p class="ql-block">此聲腸斷非今日,香灺燈光奈爾何。</p><p class="ql-block">在安葬王昭君的路邊,向南飛去的大雁已經(jīng)消失了,那輕歌曼舞的楚宮也早已被從北方來的秦人侵占。</p><p class="ql-block">仄聲</p><p class="ql-block">唐·劉禹錫《酬樂天揚(yáng)州初逢席上見贈(zèng)》</p><p class="ql-block">巴山楚水凄涼地,二十三年棄置身。</p><p class="ql-block">懷舊空吟聞笛賦,到鄉(xiāng)翻似爛柯人。</p><p class="ql-block">沉舟側(cè)畔千帆過,病樹前頭萬木春。</p><p class="ql-block">今日聽君歌一曲,暫憑杯酒長精神。</p><p class="ql-block">千帆過,過是仄聲,作經(jīng)過</p> <p class="ql-block">四、聽</p><p class="ql-block">聽是耳朵接受外界傳來的聲音,多作動(dòng)詞?;蜃髀爮慕邮?,或決斷等候。</p><p class="ql-block">?平聲</p><p class="ql-block">李商隱《宿駱氏亭寄懷崔雍崔袞》</p><p class="ql-block">竹塢無塵水檻清,相思迢遞隔重城。</p><p class="ql-block">秋陰不散霜飛晚,留得枯荷聽雨聲。??</p><p class="ql-block">聽字可平可仄。</p><p class="ql-block">杜甫《贈(zèng)翰林張四學(xué)士》</p><p class="ql-block">此生任春草,垂老獨(dú)漂萍。</p><p class="ql-block">倘憶山陽會(huì),悲歌在一聽。</p><p class="ql-block">未句悲歌在一聽,平平仄仄平</p><p class="ql-block">唐·來鵠《子規(guī)》?</p><p class="ql-block">月落空山聞數(shù)聲,此時(shí)孤館酒初醒。</p><p class="ql-block">投人語若似伊淚,口畔血流應(yīng)始聽。</p><p class="ql-block">“應(yīng)始聽”?:暗示只有在極端悲切時(shí),他人的悲鳴才會(huì)被真正聽見,隱喻詩人孤獨(dú)無人理解的處境。</p><p class="ql-block">醒,此處作平聲。</p><p class="ql-block">李白《將進(jìn)酒》</p><p class="ql-block">將進(jìn)酒,杯莫停。</p><p class="ql-block">與君歌一曲,</p><p class="ql-block">請(qǐng)君為我傾耳聽。</p><p class="ql-block">鐘鼓饌玉不足貴</p><p class="ql-block">但愿長醉不愿醒。</p><p class="ql-block">仄聲</p><p class="ql-block">李商隱《無題》</p><p class="ql-block">昨夜星辰昨夜風(fēng),畫樓西畔桂堂東。</p><p class="ql-block">身無彩鳳雙飛翼,心有靈犀一點(diǎn)通。</p><p class="ql-block">隔座送鉤春酒暖,分曹射覆蠟燈紅。</p><p class="ql-block">嗟余聽鼓應(yīng)官去,走馬蘭臺(tái)類轉(zhuǎn)蓬。</p><p class="ql-block">聽鼓的聽,可平可仄,一三五不拘。</p><p class="ql-block">陸游</p><p class="ql-block">僵臥孤村不自哀,尚思為國戍輪臺(tái)。</p><p class="ql-block">夜闌臥聽風(fēng)吹雨,鐵馬冰河入夢來。</p><p class="ql-block">臥聽,聽?wèi)?yīng)是仄聲。</p><p class="ql-block">清 · 舒位《夜抵瓜洲》(彊?quán)鰠f(xié)洽) </p><p class="ql-block">月落瓜步煙,兩岸潮初靜。</p><p class="ql-block">孤舫暗中來,櫓聲柔可聽。</p><p class="ql-block">始憐露氣滋,未訝風(fēng)力橫。</p><p class="ql-block">流人唱水調(diào),輟棹動(dòng)清興。</p><p class="ql-block">背船一鳥飛,汀渚赴遙暝。</p><p class="ql-block">颯颯蘆荻間,沙田凡幾棱。</p><p class="ql-block">誰報(bào)隔江鐘,人語三山醒。</p><p class="ql-block">柔可聽,根據(jù)押韻,應(yīng)是仄聲。</p> <p class="ql-block">五、忘</p><p class="ql-block">忘作忘記,不記得。又作逃離。為動(dòng)詞</p><p class="ql-block">平聲</p><p class="ql-block">溫庭筠《利州南渡》</p><p class="ql-block">澹然空水帶斜暉,曲島蒼茫接翠微。</p><p class="ql-block">波上馬嘶看棹去,柳邊人歇待船歸。</p><p class="ql-block">數(shù)叢沙草群鷗散,萬頃江田一鷺飛。</p><p class="ql-block">誰解乘舟尋范蠡,五湖煙水獨(dú)忘機(jī)。</p><p class="ql-block">獨(dú)忘機(jī),忘是平聲。</p><p class="ql-block">蘇軾《江城子·乙卯正月二十日夜記夢》</p><p class="ql-block">“十年生死兩茫茫,不思量,自難忘。千里孤墳,無處話凄涼?!?lt;/p><p class="ql-block">自難忘,是韻句,為平聲。</p><p class="ql-block">陸游《示兒》:</p><p class="ql-block">死去元知萬事空,但悲不見九州同。</p><p class="ql-block">王師北定中原日,家祭無忘告乃翁。</p><p class="ql-block">未句忘為平聲,如讀仄聲,犯孤平。</p><p class="ql-block">陶淵明《飲酒(其五)》</p><p class="ql-block">?結(jié)廬在人境,而無車馬喧。</p><p class="ql-block">問君何能爾,心遠(yuǎn)地自偏。</p><p class="ql-block">采菊東籬下,悠然見南山。</p><p class="ql-block">山氣日夕佳,飛鳥相與還。</p><p class="ql-block">此中有真意,欲辨已忘言。</p><p class="ql-block">未句仄仄仄平平,如忘讀仄,變孤平句。</p><p class="ql-block">仄聲</p><p class="ql-block">南宋 · 趙蕃《蘆葦林》</p><p class="ql-block">五言絕句</p><p class="ql-block">雖為林園居,不忘江湖趣。</p><p class="ql-block">更著小舟橫,無驚野禽聚。</p><p class="ql-block">第二句仄仄平平仄,不忘為仄聲。</p><p class="ql-block">白居易</p><p class="ql-block">內(nèi)道場永歡上人就郡見訪善說維摩經(jīng)臨別請(qǐng)?jiān)娨蛞源速?zèng)</p><p class="ql-block">五夏登壇內(nèi)殿師,水為心地玉為儀。</p><p class="ql-block">正傳金粟如來偈,何用錢唐太守詩。</p><p class="ql-block">苦海出來應(yīng)有路,靈山別后可無期。</p><p class="ql-block">他生莫忘今朝會(huì),虛白亭中法樂時(shí)。 </p><p class="ql-block">第七句他生莫忘今朝會(huì),平平仄仄平平仄。</p> <p class="ql-block">六、醒</p><p class="ql-block">醒為睡后恢復(fù)正常,或醉酒后清醒。或昏迷后神志恢復(fù)。動(dòng)植物冬眠復(fù)蘇等。</p><p class="ql-block">平聲</p><p class="ql-block">唐·李商隱《龍池》</p><p class="ql-block">龍池賜酒敞云屏,羯鼓聲高眾樂停。</p><p class="ql-block">夜半宴歸宮漏永,薛王沉醉壽王醒。</p><p class="ql-block">詩中“醒”,平聲。這種平聲的用法也多不勝舉?!把ν醭磷韷弁跣选?,平平仄仄仄平平。</p><p class="ql-block">宋·曾鞏《鳳池寺》</p><p class="ql-block">經(jīng)年聞?wù)f鳳池山,蠟屐方偷半日閑。</p><p class="ql-block">笑語客隨朱閣上,醉醒身在白云間。</p><p class="ql-block">溪橋野水清猶急,海岸輕寒去卻還。</p><p class="ql-block">為郡天涯亦瀟灑,莫嗟流落鬢毛斑。</p><p class="ql-block">第四句醒為平聲。</p><p class="ql-block">唐·陸龜蒙《鳳人詩》</p><p class="ql-block">破檗供朝爨,須憐是苦辛。</p><p class="ql-block">曉天窺落宿,誰識(shí)獨(dú)醒人。</p><p class="ql-block">?未句誰識(shí)獨(dú)醒人,平平仄平平,如果醒讀仄聲,就成孤平句。</p><p class="ql-block">唐·來鵠《子規(guī)》?</p><p class="ql-block">月落空山聞數(shù)聲,此時(shí)孤館酒初醒。(后二句見聽字)</p><p class="ql-block">醒為韻句,故讀平聲。</p><p class="ql-block">李清照·訴衷情</p><p class="ql-block">夜來沉醉卸妝遲,梅萼插殘枝。酒醒熏破春睡,夢遠(yuǎn)不成歸。</p><p class="ql-block">人銷悄,月依依,翠簾垂。更接殘蕊,更捻余香,更得些時(shí)。 </p><p class="ql-block">酒醒熏破春睡 中平中中中中,醒字一定要用平聲。</p><p class="ql-block">仄聲</p><p class="ql-block">宋·蘇軾《定風(fēng)波》</p><p class="ql-block">莫聽穿林打葉聲,何妨吟嘯且徐行。 竹杖芒鞋輕勝馬,誰怕?一蓑煙雨任平生。 料峭春風(fēng)吹酒醒,微冷,山頭斜照卻相迎?;厥紫騺硎捝?,歸去,也無風(fēng)雨也無晴。</p><p class="ql-block">詞中“醒”,仄聲。料峭春風(fēng)吹酒醒,仄仄平平平仄仄。</p><p class="ql-block">宋·李光《移具訪逢時(shí)堅(jiān)白堂》</p><p class="ql-block">已許攜壺就綺羅,卻因風(fēng)雨斷經(jīng)過。</p><p class="ql-block">不辭美酒十分勸,欲聽佳人一曲歌。</p><p class="ql-block">掌上要觀摩勒果,池中難借右軍鵝。</p><p class="ql-block">使君獨(dú)醒空回去,被冷燈青客奈何。</p><p class="ql-block">第七句使君獨(dú)醒空回去,仄平仄仄平平仄,如醒讀平聲則違律了。</p><p class="ql-block">第二句卻因風(fēng)雨斷經(jīng)過,其過字必須讀平聲,如果讀仄聲就出韻了。</p> <p class="ql-block">七、探</p><p class="ql-block">探者,取也,求也。為動(dòng)詞,伸手摸取,向前伸出,試圖發(fā)現(xiàn),暗中考察,看望探訪,偵探等</p><p class="ql-block">平聲</p><p class="ql-block">陸游《夜讀隱書有感》</p><p class="ql-block">平生志慕白云鄉(xiāng),俯仰人間每自傷。</p><p class="ql-block">倦鶴摧頹寧望料,寒龜蹙縮且支床。</p><p class="ql-block">力探鴻寶尋奇訣,剩采青精試秘方。</p><p class="ql-block">常鄙臞仙老山澤,要令仰首看飛翔。</p><p class="ql-block">力探句探為平聲,平平仄仄平平仄,后后句聲律相反。</p><p class="ql-block">?王十朋《送劉全之》?</p><p class="ql-block">彩衣堂上別慈顏,匹馬揚(yáng)鞭指帝關(guān)。</p><p class="ql-block">千里清風(fēng)生腋下,十分黃氣滿眉間。</p><p class="ql-block">手探春信尋梅去,袖帶天香折桂還。</p><p class="ql-block">定向蓬萊燕仙侶,為言子晉在江山。</p><p class="ql-block">手探平平,與后句袖帶仄仄相對(duì)。</p><p class="ql-block">明·溫純《同子成游說經(jīng)臺(tái)》</p><p class="ql-block">從君探世業(yè),道德五千存。</p><p class="ql-block">紫氣煙云合,丹崖日月屯。</p><p class="ql-block">有無觀妙徼,恍惚盡乾坤。</p><p class="ql-block">似得真常脈,先天可細(xì)論。</p><p class="ql-block">從君探世業(yè),平平平仄仄,下句仄仄仄平平。</p><p class="ql-block">蘇軾《贈(zèng)蔡茂先》</p><p class="ql-block">京城三日雨留人,吳市門前訪子真。</p><p class="ql-block">赤腳長須俱好事,新詩軟語坐生春。</p><p class="ql-block">鄴侯久有牙簽富,太史猶探禹穴新。</p><p class="ql-block">不惜為君揮尺素,卻憂善守備三鄰。</p><p class="ql-block">太史猶探句仄仄平平仄仄平。探與有聲調(diào)相反。</p><p class="ql-block">明 · 高敬命 七言律詩</p><p class="ql-block">馬邑城西一草庵,牧翁祠屋鎖煙嵐。</p><p class="ql-block">莓苔晦蝕侵碑篆,燈火青熒照佛龕。</p><p class="ql-block">海外文章空自愛,世間心事有誰探。</p><p class="ql-block">幽人夢罷秋窗曙,山木蕭蕭雨滿潭。</p><p class="ql-block">“有誰探”為韻句,平聲覃韻</p><p class="ql-block">謝覺哉“初游萬壽園”</p><p class="ql-block">初訪名園值雨時(shí),巖泉如趵未探知。</p><p class="ql-block">亭臺(tái)花木均良好,約我重來要寫詩。</p><p class="ql-block">“末探知”仄平平。</p><p class="ql-block">仄聲</p><p class="ql-block">探,現(xiàn)代多讀仄聲,其詩句更是多如牛毛。</p><p class="ql-block">唐·李商隱《無題·相見時(shí)難別亦難》</p><p class="ql-block">蓬山此去無多路,青鳥殷勤為探看</p><p class="ql-block">為探看仄仄平與上句無多路平平仄對(duì)。</p><p class="ql-block">陸游《初寒暢懷》</p><p class="ql-block">嵩云緱月本閑人,誤落塵中白發(fā)新。</p><p class="ql-block">萬事看山差入眼,百年把酒獨(dú)關(guān)身。</p><p class="ql-block">棧邊老馬行安往,床下寒龜息自勻。</p><p class="ql-block">藜杖一枝猶好在,未妨閑探早梅春。</p><p class="ql-block">未句仄平平仄仄平平,探為仄聲與支平聲對(duì)。</p><p class="ql-block">李白《清平樂》</p><p class="ql-block">禁闈秋夜,月探金窗罅。</p><p class="ql-block">玉帳鴛鴦噴蘭麝,時(shí)落銀燈香灺。</p><p class="ql-block">女伴莫話孤眠,六宮羅綺三千。</p><p class="ql-block">一笑皆生百媚,宸衷教在誰邊。</p><p class="ql-block">清平樂第二句,中仄平平仄,探為仄聲字。</p> <p class="ql-block">平仄通用字主要是適用于平水韻的詩詞,而中華通韻的作品就不一定適合。從看、望、忘、聽、醒、探、過幾個(gè)字的詞性來看,都是動(dòng)詞。只有醒字,偶作形容詞,清醒與朦朧或昏迷相對(duì)。</p><p class="ql-block">另外,有很多平仄兩用字,在詩詞中和平仄通用字是有區(qū)別的。這類字是按字義而定平仄的,它們不能隨便通用。如中字,它就是平仄兩用字,在中華,中央、中間、中年、中秋、中學(xué)、中醫(yī)、其中、心中、折中等一定是平聲,而中獎(jiǎng)、中暑、中毒、看中、射中、中狀元、中傷等一定是仄聲。一般來說,作名詞的中,讀平聲,作動(dòng)詞的中,讀仄聲。有的字,古人說兩用,但我們很難區(qū)分,比如說“三”字,幾乎都是讀平聲,表示數(shù)字,但在勘韻中“三”讀仄聲,並舉例“三思而后行”,三思是指思危思退思變,都是指次數(shù),是數(shù)詞,誰也說不清它讀仄聲的道理,與其他讀數(shù)詞的三字并無區(qū)別,故現(xiàn)在的人也沒人遵從,仍讀平聲。古人的東西,也要與時(shí)俱進(jìn)。根據(jù)統(tǒng)計(jì),平仄兩用字的數(shù)量遠(yuǎn)超過平仄通用字。這方面的內(nèi)容,請(qǐng)觀看我的美篇《平仄兩用字表》。</p>