<p class="ql-block">詩(shī)三首《詠蘭花》</p><p class="ql-block">文:李玉勛</p><p class="ql-block">圖:自拍和網(wǎng)絡(luò)(感謝’</p><p class="ql-block">音樂(lè):網(wǎng)絡(luò)</p><p class="ql-block">一、</p><p class="ql-block">空谷芬芳末藉春,冰姿素影自清真。</p><p class="ql-block">風(fēng)搖翠帶疑仙舞,露浥瓊葩帶月新。</p><p class="ql-block">九畹靈根承畫(huà)韻,三秦舊夢(mèng)化詩(shī)塵。</p><p class="ql-block">何須俗眼評(píng)高格,一縷幽香已絕倫。</p> <p class="ql-block">二、</p><p class="ql-block">瑤池春漲墨花香,數(shù)筆疏枝映曉光。</p><p class="ql-block">淡處偏能存畫(huà)韻,瘦時(shí)猶自帶清霜。</p><p class="ql-block">恥同桃李爭(zhēng)顏色,甘與梅松共歲涼。</p><p class="ql-block">莫道山中開(kāi)寂寞。素心原不屬金堂。</p> <p class="ql-block">三、</p><p class="ql-block">凍蕊凝寒破曉開(kāi),銀裝素裹出瑤臺(tái)。</p><p class="ql-block">風(fēng)前似聽(tīng)秦靈佩,月下疑逢姑射來(lái)。</p><p class="ql-block">玉骨豈隨凡卉老,冰心獨(dú)向歲月裁。</p><p class="ql-block">任他桃李爭(zhēng)春寵,自守孤芳伴雪苔。</p>