<p class="ql-block">江畔風(fēng)起竹影斜,素衣佩劍立天涯。</p>
<p class="ql-block">一襲青衫承舊夢,長劍未銹憶年華。</p>
<p class="ql-block">“路漫漫其修遠兮”,聲落如泉洗塵沙。</p>
<p class="ql-block">千載孤忠誰共語?唯有楚水送落花。</p>
<p class="ql-block">每逢五月初五至,人間猶唱《離騷》家。</p>
<p class="ql-block">粽葉纏情根不斷,龍舟破浪向云霞。</p> <p class="ql-block">紅葉飄零入酒杯,仰天一笑任風(fēng)催。</p>
<p class="ql-block">劍在腰間非為殺,心游四海自無羈。</p>
<p class="ql-block">“英雄生死路,卻是壯游時”,此語如雷貫耳垂。</p>
<p class="ql-block">不問歸期何處在,只將肝膽照寒溪。</p>
<p class="ql-block">古來賢士多寂寞,唯有詩魂永不衰。</p>
<p class="ql-block">今我執(zhí)筆書其志,墨痕深處有英姿。</p> <p class="ql-block">黑板微塵字未消,粉筆黃痕寫端陽。</p>
<p class="ql-block">“端午節(jié)”三字猶溫?zé)?,如喚兒時舊時光。</p>
<p class="ql-block">五月初五炊煙起,家家戶戶裹粽忙。</p>
<p class="ql-block">艾草懸門驅(qū)瘴氣,鼓聲震水賽龍翔。</p>
<p class="ql-block">孩童爭看舟似箭,老人輕念屈子章。</p>
<p class="ql-block">習(xí)俗如根深扎土,代代相傳未敢忘。</p>
<p class="ql-block">一節(jié)一禮皆教化,無聲潤物似春陽。</p>
<p class="ql-block">——</p>
<p class="ql-block">三幅畫面,皆自古意中來,卻映照今人心懷。</p>
<p class="ql-block">屈子行吟澤畔,是求索之魂不滅;</p>
<p class="ql-block">文人醉看紅葉,乃豪情與道義同在;</p>
<p class="ql-block">黑板寥寥數(shù)語,卻是文化血脈的日常承載。</p>
<p class="ql-block">我們不曾親見古人,卻在節(jié)令、詩句、習(xí)俗里與他們相會。</p>
<p class="ql-block">這便是“緬古念賢”——不是祭壇上的香火,而是心頭的一盞燈。</p>
<p class="ql-block">而“培根鑄魂”,就藏在孩子口中那口糯香的粽子里,</p>
<p class="ql-block">在少年初讀《離騷》時微微顫動的唇邊,</p>
<p class="ql-block">在每一次龍舟競渡時齊聲吶喊的胸膛之中。</p>
<p class="ql-block">古不厭遠,賢自有光。</p>
<p class="ql-block">只要我們還記得為何出發(fā),便始終走在那條修遠之路上。</p>